Warunki, najdogodniejsze dla działania oddziału konnego jako jednostki zbiorowej i prowadzące do oszczędnego wyzyskania zbiorowego wysiłki, są znane głównie dzięki pracy T. Bonie „Fond et vitesse d’une troupe do cavalerie en campagne”, który na podstawie wielu doświadczeń doszedł do pewnych wniosków.
Codzienne 5kg owsa i 4kg siana oraz wypoczynek na suchym i miękkim posłaniu pozwala koniowi wykonywać codzienną pracę, podtrzymującą go w stałym pogotowiu do większych wysiłków. Biorąc pod uwagę przepisową ilość furażu i konieczność utrzymania konia w zdolności do służby w szeregach w ciągu 10 lat, przeciętna codzienna praca konia powinna wynosić około 15 kilometrów. Takie systematyczne ćwiczenie rozwija mięśnie, płuca i serce i zaopatruje konia w zasób sił na czas wojny, czas najcięższych zadań
Po wyjściu ze stajni koń, ma iść (czas, chód, pokryty dystans
30 minut – stępem – 3 km
5 minut – kłusem – 1 km
10 minut – stępem – 1 km
3 minuty – kentrem – 1 km
10 minut – stępem – 1 km
5 minut – kłusem – 1 km
10 minut – stępem – 1 km
3 minuty – kentrem – 1 km
45 minut – stępem – 4,5 km
Całość 121 min, 14,5 km. Chód kentrem to chód powolnym galopem.
Kryjąc w ten sposób 14,5 km w dwie godziny czasu, regularnie, koń nabiera zdolności do pracy bez większego zmęczenia, gdyż wyrabia, gimnastykuje i przygotowuje mięśnie i płuca oraz serce i skórę do czasów wojny. Przyjąć także należy, że w czasie wojny wymaga się od konia 45 km pracy przez wiele miesięcy. Stąd odpowiednie przygotowanie konia jest niezbędne.
Konie kawalerii 